诗僧常不轻以梅花句得名于时雪后踏月相过论

shī sēng cháng bù qīng yǐ méi huā jù dé míng yú shí xuě hòu tà yuè xiàng guò lùn
诗僧常不轻以梅花句得名于时雪后踏月相过论

huāng jiāng luò rì gū hóng yǐng, yuǎn chèn yōu rén tà yuè lái.
荒江落日孤鸿影，远趁幽人踏月来。
xuě wū yún lín dàn xiāng duì, yuè biān yī yuē yǒu hán méi.
雪屋云林淡相对，月边依约有寒梅。