春晴

chūn qíng
春晴

yǔ duàn yún guī liǎng zuò qíng, xī yáng gǔ jiǎo dòng gāo chéng.
雨断云归两作晴，夕阳鼓角动高城。
kè chóu zhèng dé jiǔ pái qù, cǎo sè zhí yí yān rǎn chéng.
客愁正得酒排去，草色直疑烟染成。
yīng wèi fēng hé chū mìng yǒu, ōu yuán shuǐ zhǎng yù xún méng.
莺为风和初命友，鸥缘水长欲寻盟。
bù xū kǔ wèn chūn shēn qiǎn, mò shàng chuī xiāo yǐ mài táng.
不须苦问春深浅，陌上吹萧已卖饧。