公子重耳对秦客

gōng zǐ zhòng ěr duì qín kè
公子重耳对秦客

jìn xiàn gōng zhī sàng, qín mù gōng shǐ rén diào gōng zǐ zhòng ěr, qiě yuē:" guǎ rén wén zhī, wáng guó héng yú sī, dé guó héng yú sī.
晋献公之丧，秦穆公使人吊公子重耳，且曰：“寡人闻之，亡国恒于斯，得国恒于斯。
suī wú zi yǎn rán zài yōu fú zhī zhōng, sàng yì bù kě jiǔ yě, shí yì bù kě shī yě, rú zǐ qí tú zhī!" yǐ gào jiù fàn.
虽吾子俨然在忧服之中，丧亦不可久也，时亦不可失也，孺子其图之！”以告舅犯。
jiù fàn yuē:" rú zǐ qí cí yān.
舅犯曰：“孺子其辞焉。
sàng rén wú bǎo, rén qīn yǐ wéi bǎo.
丧人无宝，仁亲以为宝。
fù sǐ zhī wèi hé? yòu yīn yǐ wéi lì, ér tiān xià qí shú néng shuō zhī? rú zǐ qí cí yān!" gōng zǐ zhòng ěr duì kè yuē:" jūn huì diào wáng chén zhòng ěr.
父死之谓何？又因以为利，而天下其孰能说之？孺子其辞焉！”公子重耳对客曰：“君惠吊亡臣重耳。
shēn sàng fù sǐ, bù dé yǔ yú kū qì zhī āi, yǐ wéi jūn yōu.
身丧父死，不得与于哭泣之哀，以为君忧。
fù sǐ zhī wèi hé? huò gǎn yǒu tā zhì, yǐ rǔ jūn yì.
父死之谓何？或敢有他志，以辱君义。
" jī sǎng ér bù bài, kū ér qǐ, qǐ ér bù sī.
”稽颡而不拜，哭而起，起而不私。
zi xiǎn yǐ zhì mìng yú mù gōng.
子显以致命于穆公。
mù gōng yuē:" rén fū gōng zǐ zhòng ěr! fū jī sǎng ér bù bài, zé wèi wèi hòu yě, gù bù chéng bài.
穆公曰：“仁夫公子重耳！夫稽颡而不拜，则未为后也，故不成拜。
kū ér qǐ, zé ài fù yě.
哭而起，则爱父也。
qǐ ér bù sī, zé yuǎn lì yě.
起而不私，则远利也。
"
”