fán cǎo jiè
凡草诫
yě cǎo fán bù fán, yì yīng shēng hé chū.
野草凡不凡，亦应生和出。
chú fū yún yào lán, gēn bù liú qí yī.
锄夫耘药栏，根不留其一。
liáng tián běn wú huì, zhe dì chéng qì wù.
良田本芜秽，著地成弃物。
rén shēng xíng bù xiū, hé mén kě róng xī.
人生行不修，何门可容膝。
bù wéi bù ěr róng, dé wú fán cǎo jí.
不唯不尔容，得无凡草嫉。
xián yú yǎn yǎng jiān, jiàn zhī yí rì rì.
贤愚偃仰间，鉴之宜日日。