东海有大松土人相传三代时物其状伟异诗不能

dōng hǎi yǒu dà sōng tǔ rén xiāng chuán sān dài shí wù qí zhuàng wěi yì shī bù néng
东海有大松土人相传三代时物其状伟异诗不能

shī wēng ài huā fù ài liǔ, cháng gē gāo yín bàn hān jiǔ.
诗翁爱花复爱柳，长歌高吟半酣酒。
zì yán èr wù tiān xià qí, ài zhī bù yàn xíng yú shī.
自言二物天下奇，爱之不厌形于诗。
jiē yǔ suǒ ài wēng wèi jiàn, wǒ xī dōng yóu qióng hǎi diān.
嗟予所爱翁未见，我昔东游穷海甸。
bō tāo sì jué dà dǎo zhōng, shàng yǒu tài gǔ bù sǐ zhī cháng sōng.
波涛四绝大岛中，上有太古不死之长松。
qiān rén pàn yán zuò qí xià, yǎng jiàn cuì yè mí cāng qióng.
千人袢延坐其下，仰见翠叶迷苍穹。
jù áo jié lì fù bù qǐ, péng qī jǐn jiè bēi zhī róng.
巨鳌竭力负不起，鹏栖仅借卑枝容。
rén yán hǎi ruò cǐ qí yǔ, lín jiǎ bǎi wàn tún jiāo lóng.
人言海若此其圉，鳞甲百万屯蛟龙。
yòu yún hǎi guài jiǔ bù sǐ, shǒu hù shān lù pán qí gōng.
又云海怪久不死，守护山麓蟠其躬。
tiān kōng hǎi kuò fēng lì zhuàng, qiāo jiá bǒ dàng shēng wú qióng.
天空海阔风力壮，敲戛簸荡声无穷。
xuān yuán zhāng lè zòu wèi yǐ, sǔn jù bǎi wàn xuān shēng yōng.
轩辕张乐奏未已，笋簴百万喧笙镛。
guǐ shén bù yù rén lǚ jiàn, hù yǐ wàn dié qīng shān fēng.
鬼神不欲人屡见，护以万叠青山峰。
ài zhī wèi miǎn kùn jì mò, zuò jiàn yǔ lù zhān hāo péng.
爱之未免困寂寞，坐见雨露沾蒿蓬。
dōng gāo yín wēng tiān xià cái, hǎi yuè xiù qì tiān suǒ zhōng.
东皋吟翁天下才，海岳秀气天所钟。
qǐ wéi wén zhāng jì sāo yǎ, xiōng zhōng shù yè kuī kuí lóng.
岂惟文章继骚雅，胸中术业窥夔龙。
rú hé kǎn kē zhì máo wū, shī suǒ yīn yǔ zī sōng tóng.
如何坎轲滞茅屋，失所因与兹松同。
shī wēng wù ài huā yǔ liǔ, ruǎn ruò dàn jiě zhēng xiān nóng.
诗翁勿爱花与柳，软弱但解争纤秾。
chūn yīng líng luò huà wéi tǔ, xià yè láng jí gōng cháo chóng.
春英零落化为土，夏叶狼籍工巢虫。
jiāo ér fù zuì rù yǎn, zhàng fū suǒ zhì dāng yīng xióng.
娇儿◇妇最入眼，丈夫所志当英雄。
hé dāng yǔ jūn shè hǎi qù, jié máo sōng xià gān zhǎng zhōng.
何当与君涉海去，结茅松下甘长终。